علامه طباطبایی واحد آبشناسان

مجتمع فرهنگي و آموزشي علامه طباطبايي، همانطور که از نامش پيداست در وهله‌ي اول يک مجموعه‌ي فرهنگي و سپس آموزشي است. مؤسسين مجتمع علامه‌طباطبايي همواره دغدغه مسائل فرهنگي را در اولويت برنامه‌هايشان داشته و دارند از همين روي به تعميق و نهادينه کردن مباحث فرهنگي در مجموعه مدارس خود اهميت خاصي مي‌دهد. از جمله راهبردهاي اساسي در برنامه‌هاي تشکيل، تحکيم و تعالي مجموعه مدارس علامه‌طباطبايي، فرهنگسازي و گفتمان‌سازي، بسترسازي و همسوسازي، آموزش و توانمندسازي و تدوين کاربست‌هاي پژوهشي در راستاي رشد و تکامل شخصيت فردي و اجتماعي دانش‌آموزان مي‌باشد.

***

مسئولين مجتمع علامه‌طباطبايي باور دارند که دانش‌آموزان ثروت اصلي هر جامعه را تشکيل مي‌دهند. پس براي جلوگيري از تحليل اين قشر عظيم در جامعه بايد بيانديشيم و بر انديشه‌هايمان صيقل بزنيم تا از کاروان قافله تمدن و فرهنگ عقب نمانيم. و با پاسخگويي به نيازهاي جامعه از اساس و بنيان فرهنگ، استقلال، مکتب و هويت خويش نيز دفاع کرده و آموزش را با فرهنگ و ارزش‌هاي مکتب در هم آميخته و از الگوهاي تغييرناپذير اجتناب نمائيم و از طرفي با جذب و هضم متغيرها در خود بر توانمندي‌هايمان بيفزائيم تا انسان‌سازي، تعهد، پيمان و اصلاح، معني پيدا کرده و انساني جديد براي جامعه‌اي نوين فراهم آيد. در اين مسير معتقديم، آموزش و پرورش در شكلِ فراگير و رسمي آن، حتي براي چند ساعت آموزش رسمي روزانه در مدرسه، توانايي آن را دارد تا در توسعه‌ي علمي و عقلاني افراد يك جامعه مؤثر باشد و با جامِه‌ي عمل پوشاندن به كاركردهاي عمده‌ي خود مي‌تواند يكي از سهامداران اصلي تغيير و تحول فرهنگي و اجتماعي جامعه قلمداد شود.

توسعه‌ي انسان‌ها بيش از همه به آموزش و پرورش و تحولات برنامه‌اي، روشي و كاركردي آن در تربيت انسان‌هايي بالنده و خود شكوفا وابسته است. توسعه‌ي همه جانبه و پايدار، جز با كمك مدارس كارآمد و تحول‌آفرين امكانپذير نيست. اما پرسش اينجا است كه مدرسه‌ي كارآمد و تحول‌آفرين چيست؟ چگونه مدارس مي‌توانند بر فرآيند پيچيده‌ي توسعه و به خصوص تسهيل توسعه‌ي فرهنگ تأثيرگذار و سهمي اساسي در تحول آن داشته باشند؟ براي رسيدن به پاسخي مبنايي مي‌بايد به مفهوم فرهنگ، توسعه‌ي فرهنگ، عناصر اصلي فرهنگ، اثر تعيين كننده‌ي آموزش و پرورش بر اعتلاي فرهنگ و شكوفا كردن استعدادهاي خلاق و نوآور توجه كرد. به كاركردهاي آموزش و پرورش و در قلب آن برنامه‌هاي درسي، شاخص‌هـاي توسعه‌ي فـرهنگ و تحـول اساسـي در ديدگاه‌هـاي برنامه‌هـاي درسي«Curriculum Orientations» در راستاي تقويت جامعه‌ي توسعه يافته توجهي دوباره كرد. ملاك‌هايي چون ايجاد فرصت يادگيري و ايجاد انگيزه در دانش‌آموز به جاي كتاب‌مداري و انتقال معلومات، تربيت عقلي و تفكر انتقادي، برانگيختن فهم و درك، تقويت ارتباط مؤثر اجتماعي و توسعه‌ي مشـاركت‌گرايي، تأكيد بر فرآيند يادگيري و خود راهبري «Self-Direction» دانش‌آموز به عنوان شاخص‌هاي راهنماي تحول در مدرسه و برنامه‌هاي درسي مدنظر باشند. براي تحقّق چنين معيارها و شاخص‌هايي مي‌بايد به نقش مدرسه و برنامه‌هاي درسي، از يك طرف و مطالعات فرهنگي تربيتي از طرف ديگر، نگاهي دوباره و عميق داشت.