نگاهی جامعه شناسانه به نیازهای جوانان در روزهای محرم
جمع شدن های روزهای محرم در تکیه ها بعد از انزواهای شهری اینروزها، خوب نشانمان می‌دهد که جمعیت نیمی جوان ما چقدر احتیاج به حرکت های جمعی و پذیرش مسئولیت اجتماعی دارد، هیئت های جدا جدا ولی پر شور درحالی که اتحاد بیشتر میخواهند تا مثل قدیم ها باشکوهتر باشند و بیشتر متفکران عاشورا را به فکر وادار کنند
جوانانی که از خانه کم بیرون میروند و یا فقط در اجتماعهای خودشان هستند به یکباره بر اساس ادامه احساس نسل خانوادگی و حسی دلی به هیئت می روند و باید اتحاد را بیاموزند
یکی مداح شده، یکی تبل می زند و یکی آشپزی می کند و یکی پیاز پوست می کند، یکی در دسته میاندار است و بقیه با حرکت زنجیر او، زنجیر می زنند
اگر این کار تیمی درست پیش رود دیگران بیشتری برای همدلی می پیوندند
باید همه واقعیات را دید و نمیشود دل خانواده در خانه نشین را برای خوردن نذری ندید
خانواده نیت گرفتن حاجت از نذری را دارد و نذری دهندگان هم عاشق خیرات هستند، کسی باید اینجا هم میانه گیری کند در خانواده که برادرها و پدر مسئولیت این مهم را دارند، مادر ها بچه ها را به تماشا میبرند و خاطره کودک کنار مادرش ازین روزها تا سالیان سال با هر محرم به یادش زنگ می زند و حس عمیق این روزها را بیشتر می کند
با نگاهی ازین سمت هم میشود در مدح محرم نوشت که درسهایی دارد برای کودک تا پدر میانه دار، همیشه درس "تدریس خصوصی زبان" و "تدریس خصوصی عربی" نیست، دیدن دسته و عمق مسئولیت ها در این روز البته از "کلاس آنلاین" بیشتر است، این روزها باید محل قدیمی را دید و "کلاس مجازی" اینجا و "تدریس خصوصی" لازم نیست
پیشنهاد ما در برگزتری بهتر این مراسم بیرون زدن از خانه برای خانه نشین هاست تا علاقه به حضور در جمع نوجوان و جوان و کودک را ببینیم و بیشتر در جهت راه اندازی و شکوه آوری به این مراسم عاشورا و این دست که کم داریم کمک کنیم و بعد از بعد مذهبی به عدالت و هم گون اندیشی مراسم فکر کنیم و خود را در این مراسم عضوی موثر در کنار مردم بدانیم، بنی آدم اعضای یکدیگرند را در مراسم محرم هم میشود راحت دید تا معناهای دیگر را درک کرد
همه اینها ازین بعد که نظر شخصی ما برای بزرگداشت مراسم هیئت های بزرگ است که کار جمعی بهتری باشد و من ها کم تر شوند، پدرها و عمو ها موثر تر، فرزندان مطیع تر و خاندان‌ها نزدیک تر
