9 نکته برای اولیاء در شروع امتحانات

اولیاء گرامی 
فصل مدرسه ها شروع شده است، صبح ها زودتر بیدار می شوید، نگران رفت و آمد فرزندتان هستید و کمی اوضاع سخت شده، می دانیم!
می دانیم مضطرب هستید، تا بهترین بازدهی را به شما بدهند

• خواهش ما این است که روابط پدر و مادر را بر هر ارتباطی با فرزند خود ارجح بدانید
• درسهای مدرسه را به روابط او با معلمش بسپارید، شما اخلاقیات و انسانیت را هم در ابتدا با عمل به او یاد دهید که آینده هر یک از ما و در الویت خود شما به این فرزندان وابسته است، به پدرو مادر خود در هر موقعیتی احترام بگزارید تا در ابتدا محترم شمردن را بیاموزند
• می دانیم کم کم امتحانات هم شروع می شود و شما نگرانید، به قول بنر یک مدرسه که اینروزها در شبکه های اجتماعی دست به دست می چرخد، خاطرمان باشد که در آینده جامعه ما به آهنگساز هم نیاز دارد، به نوازنده سنتور نیاز دارد، به یک غرق نجات هم نیاز داریم، فقط نباید در کلاسهای تدریس خصوصی ریاضی، تدریس خصوصی فیزیک و تدریس خصوصی شیمی و تدریس خصوصی زبان، تدریس خصوصی عربی و تدریس زبان انگلیسی به فکر نمرات بالای او باشید، مسئولیت پذیری او را افزایش دهید تا در هر کاری که برود بتواند نمره بالا داشته باشد، پیگیری و ممارست او را افزایش دهید تا کارها را نیمه رها نکند و بگوید نمی توانم!
• اگر او استعدادهای ورزشی خوب دارد به او اجازه قهرمان شدن بدهید و با تدریس خصوصی آیلتس و تدریس خصوصی تافل و تدریس خصوصی زبان در سنین کم او را نیازارید! 
• به او یاد دهید که بعد از تدریس خصوصی زبان انگلیسی و صرف هزینه اگر نمره خوب بگیرد این هنر نیست با تمرین اگر استعداد خود را مهار کند و به دست گیرد تا کارآفرینی بزرگ شود هنر کرده است.

• مرتب به او خاطر نشان شوید که او را دوست دارید
• ایرادهای مداوم از فرزند اعتماد به نفس او را کم می کند، این نمرات کم یا زیاد می گذرند و هدف از درس خواندن که آسان ترین کار دنیاست بالا بردن دیگر توانایی های هر فرد است
• اعتماد به نفس او را با تشویق های کوچک و به جا تقویت کنید
• خوشحال بودن در زندگی و داشتن آرامش هدف اصلی همه تلاشهاست، به او خوشحال بودن با ریزه کاری ها را بیاموزید

و در آخر دوستی می شناسم که سالهاست که با انواع تدریس خصوصی آیلتس و انواع تدریس خصوصی تافل به دنبال داشتن این مدارک برای مهاجرت است! روز اولی که در دانشگاه او را دیدم گفت که در حال رفتن ازط ایران است و همچنان بعد از 15 سال این آرزو را دارد، هنوز آیلتس و تافل ندارد، بعد از چندین سال خانه نشینی و اتلاف وقت یک شغل یافته و کم کم به آرامش و خوشحالی نزدیک شده، شاید اگر او از همان ابتدا آرزوهایی متناسب با استعدادهای خود داشت زمان بیشتری از عمرش را خوشحال بود