نقش دانش‌آموزان در آموختن و سازندگی در هر کشور به مناسبت روز دانش آموز
13 آبان ماه امسال هم به‌سان هرسال، به نام دانش‌آموزان عزیز نامیده‌شده؛
ما هم به‌نوبه‌ی خودمون این روز رو به همه‌ی دانش‌آموزای پرتلاش و باانگیزه تبریک میگیم؛ امیدواریم همیشه شاد و سلامت باشن و برای هدف‌های متعالی و بزرگ تلاش کنن!
درمورد چند و چون نام‌گذاری این روز به‌نام دانش‌آموزا به‌قدر کافی گفتیم و شنیدیم، اونقدر که همه رو از بریم:)
امروز می‌خوایم گریزی بزنیم به نقش دانش‌آموزها در جامعه، اینکه واقعاً چقدر برای دانش‌آموزان ارزش قائل میشیم و آیا به‌اندازه‌ی کافی به اونها بها میدیم؟!
در طول مبارزات پیروزی انقلاب اسلامی دانش‌آموزا به‌وضوح نقش پررنگی داشتن و بسیاری از اتفاقات قابل تحسین به دست این قشر رقم خورده که حالا اون نسل از دانش‌آموزان دیگه تقریباً پا به پیری گذاشتن و نوه‌هاشون حالا پشت اون نیمکت‌ها میشینن!
نسل دانش‌آموزان بعد از انقلاب و سالهای جنگ هم که در طول جنگ تحمیلی و سالهای پس از جنگ شاهکارها و رشادت‌های زیادی از خودشون به ثبت رسوندن و اونها هم حالا دارن میانسالی خودشون رو سپری میکنن.
اما نسل‌های بعدی دانش‌آموزان چی؟!
نسل امروز دانش‌آموزان ما چه جایگاهی دارن و آیا به اندازه‌ی کافی به اونها بها داده میشه؟!
چیزی که مسلمه اینه که دانش‌آموزان این دوره و زمونه(که بیشتر شبیه ماشین‌های تست‌زنی هستن تا دانش‌آموز!) از خیلی جهات به‌خوبی تأمین نمیشن؛
از لحاظ آموزش و یادگیری، ضعف‌ها و کاستی‌های زیادی در سیستم آموزشی کشور وجود داره و دانش به‌روز دراختیار دانش‌آموزان امروزی قرار نمیگیره؛
از لحاظ فعالیت‌های علمی و فرهنگی هم بسیاری از دانش‌آموزان امروز، خیلی از مرحله پرت هستن؛
فعالیت‌های جسمی و ورزشی هم خیلی کمتر و محدودتر و تخصصی‌تر شده؛
درکل با مقایسه شرایط امروز و 30-40سال قبل، به این نتیجه می‌رسیم که وضعیت خوبی بر قشر دانش‌آموز ما حاکم نیست و ما شاید یکم عقبگرد هم کرده‌باشیم!
دانش‌آموزان و بعد از اونها دانشجویان یک کشور، نیروی جوان و شاخص و پرانرژی کشور و مغز متفکر تحولات سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و حتی اقتصادی جامعه هستن؛
این قشر علاوه بر تحصیلات عمومی، باید مهارت‌های لازمه‌ی زندگی اجتماعی مثل کار گروهی و سازش با اجتماع، آداب و رسوم و فرهنگ و تاریخچه و همچنین قوانین و مقررات زندگی در اجتماع رو یاد بگیرن و اونها رو تمرین کنن؛
همچنین اونها باید بتونن با به‌کار گیری توانمندی‌های خودشون و علمی که یاد میگیرن قدم‌های رو به جلو برای خودشون و اجتماعشون بردارن که این موارد در مدارس و فضای آموزشی امروز به‌ندرت دیده میشه؛
توی شرایط فعلی به‌نظر میاد مسئولین چندان اهمیتی به مهم‌ترین و یکی از آسیب‌پذیرترین اقشار اجتماع نمیدن و نتیجه‌ی این بی‌توجهی‌ها، افزایش رو به رشد افراد تحصیلکرده‌ی غیرمتخصص، ازدیاد بیکاری، وضعیت نابسامان فرهنگی و اجتماعی و... است.
علاوه‌بر اینها، خود ما هم مقصریم؛ ما به‌عنوان شهروند، با ورود تکنولوژی به زندگیمون خیلی از ویژگی‌های خوبمون رو از دست دادیم و بیشتر به‌سمت ماشینی شدن پیش رفتیم، طوریکه امروز درصد خیلی کمی از قشر جوان ما برای مطالعات شخصی، که منبع اصلی رشد و پیشرفته، وقت میذارن و این اوضاع داره روز به روز وخیم‌تر میشه.
توی این شرایط ما ناچاریم تا جاییکه میتونیم خودمون رو به شرایط ایده‌آل نزدیک‌تر کنیم و سعی کنیم کمبودها رو خودمون جبران کنیم!
اونچه که مهمه اینه که قشر دانش‌آموزان ما، علی الخصوص دانش‌آموزان دبیرستانی، نیاز به توجه ویژه دارن و باید دیدگاه فعلی مردم و مسئولین نسبت به مدرسه و نظام آموزشی تغییر کنه وگرنه فرزندان خود ما دچار مشکلات کوچک و بزرگی میشن که جبرانش گاهاً میتونه غیرممکن باشه!
یادمون نره ما خیلی راحت‌تر و با هزینه‌ی کمتر میتونیم نسل جوان رو درست رشد و پرورش بدیم تا اینکه بخوایم خسارات ناشی از تربیت نادرست رو بپردازیم!
