سیل نوروز 98 و آموزه های ما
روزها فکر من این است و همه شب سخنم.. که چرا غافل از احوال دل خویشتنم
باید امروز برای اولین مرتبه که در سال 98 می نوسیم تبریک سال نو را بگویم و آرزوهای سعادتمندی کنم اما ...
باران می بارد، سیل نوروز 98 مگر برای باران اینهمه شعر نگفته ایم، مگر باران نعمت نیست، مگر نه اینکه دیگر کورسو امیدی هم نباید از دولت و حکومت داشت؟ چرا باز همیشه انتظار داریم که دولت باید چنان کند؟ ما خودمان برای خودمان چه می کنیم؟ چقدر به حال دل خویش می اندیشیم؟ چقدر در این بارش سیل 98 فقط پست های تلگرام و اینستاگرام و توییتر جابجا کرده ایم بدون اینکه عمیق تر اندیشه کنیم، لازم نیست باز در این جریان فکر بارش و سیل باشیم... واقعن لازم نیست...
هر شب از رسانه های خارجی همه خارج رفته ها از خشکی ایران می گویند و تحقیقات می کنند و خدا بزرگ تر است... باران اینچنین می بارد، ما به دستورات اخبار برای خارج نشدن گوش نمی کنیم و از خانه بیرون می زنیم، می دانم هزاران جمله در ذهنتان هست اما فقط به وظیفه خودتان بیاندیشید در این لحظه که در خانه بمانید در این بارش....
همین حالا که این متن را مینویسم باران شدید می بارد و از دیروز بارها گفته اند که خطر سیلاب هست! اما فیلم از همان کرج و همین شمال شهر می آید که مردم باز بیرون از خانه هستند باز با ماشین های ناامن بیرون در خطر سیلاب می خندیم و فیلم میگیریم و تا دچارش نشویم فقط از دیگران ایراد میگیریم و فکر می کنم مرگ برای همسایه است، از وقتی پدرم چشم فرو بست این جمله مرگ فقط برای همسایه نیست را با همه وجودم درک کردم با همه سلول هایم.
باید خودمان را برای گرفتن عاقلانه ترین تصمیم ها در این مواقع آماده کنیم، همیشه در این مواقع تصمیم گیری سخت است، همه ما فیلم سیل زیاد دیده ایم!
اما تصمیم در هنگام سیل وقتی داخل ماشین هستی و جاری میشوی .... چه باید کرد.... چگونه....
فقط همین روزها دیگر از همه بیرونیها قطع امید کنیم به همین سادگی
- قطع امید کامل از همه اطرافیان
- اعتقاد به شخص خویشتن فقط و فقط خودم (البته خودم هم برای بهروزی خودم تلاش و برنامه ریزی می کنم و هم برای اطرافیانم تا جایی که از دستم بر آید: برای اطرافیان بدون هیچ توقعی)
- در تمامی فلسفه و ادیان و مطالعات انسانی، از انسان به عنوان یک موجود اجتماعی یاد شده است، فردیت معنا ندارد اما هر فرد و هر عضو جامعه باید خویش را بسازد، با خانواده وفاداری و مدارا کند، اجتماع های کوچک تشکیل دهد تا بتواند در مسیر سعادتمندی پیش رود
- نسخه نویسی برای دیگران را فراموش کنیم
اینقدر نگوییم، چرا فلان مدیر فلان عکس العمل را نشان داده ابتدا خودمان همه کارهای خودمان را مطمئن باشیم که در هر سمتی و هر مسئولیتی حتی به عنوان یک شاگرد و یا یک معلم کاملا درست انجام میدهیم، از درشت گویی های بی نتیجه پر هیز کنیم، شاید اگر ما هم کفش آن مدیر و آن شخص را می پوشیدیم بنا بر هزارو یک اتفاق بیرونی همان گونه عمل می کردیم که ایشان عمل می کنند! اما باید درست کرداری را در هر نقطه از تصمیم گیریها و تحرکاتمان مد نظر داشته باشیم و به رفاه اجتماعی بیاندیشیم - دوراندیشی و برنامه ریزی شخصی را ابتدا برای شخص خودمان و سپس برای رفاه اجتماعی در هر موردی در نظر داشته باشیم، وقتی در جریان یک اتفاق هستیم باید به دستورالعمل های سازمان های برنامه ریز توجه کنیم و حرکات شخصی کمکی در رفاه آن لحظه نخواهند کرد، با دوراندیشی هم برای خود برنامه های مدون برای رسیدن به هدف خواهیم ریخت و هم تکلیف زمان هم اکنون ما مشخص است، کارهای کوچک و موثر گاهی بهترین عکس العمل ها هستند، مداوت در انجام این کارها بدون تصمیم گیری احساسی مهمترین عوامل پیش برنده تصمیمات بزرگ /اینده ماست
- تفکر کنیم از حس های بینایی و شنوایی و لامسه و جسمانی از هم اینها بالاتر قوه و حس تفکر است، عقل هر انسان وقتی در اوج خود قرار دارد که به وظیفه اصلی خود یعنی تفکر بپردازد، باید به اصول و پیشرفت و خویشتن به خوبی تفکر کنیم.
حالا ما اینجا از استاد سلام در حین تماشای ناخوشی ها فقط می توانیم نکات اصلی و بنیادی را که آموخته ایم با شما هم به اشتراک بگذاریم و بگوییم کنار شما، معلم یا شاگردان از هر کجا هستیم تا یا در کلاس آنلاین یا برای تدریس خصوصی و معلم خصوصی به هر نتیجه درستی در موقع مقتضی برسید.
هم اکنون در همین سیل هم می توانید کلاسهای مختلف را با معلم های ما به صورت تدریس خصوصی حضوری یا آنلاین بگیرید و پشتیبانی ما را دارید تا زمانی که اینترنت ها برقرار باشد:
تدریس خصوصی ریاضی، تدریس خصوصی زبان، تدریس خصوصی زبان آلمانی، تدریس خصوصی آنلاین در هر کجای دنیا برای فارسی زبانان.
موفق و سلامت باشید
