۱۲ ژوئن روز مبارزه با کار کودکان
در همه‌ی تقویم‌ها روزهایی هست که همیشه در یادمان خواهند ماند. روزهای ملی، روزهایی که تعطیل می‌شوند و اینگونه در یادها می‌مانند. روزهایی که خاطره‌های خوب ماندگارمان را در آنها جشن می‌گیریم و یا ناخودآگاه روزهای بدی که هر سال در تاریخ مشخصی دلگیرمان می‌کنند.
نام بعضی از این روزها به جز تاریخ عددی اشان، سبب می‌شوند تا در ذهنمان جا بگیرند. مثل روز ارتش، روز دانشجو، روز طبیعت و ... .گاهی در تاریخ مشخصی دلمان می‌خواهد حتماً کاری کنیم یا تاثیری بگذاریم. مثلاً روز زمین پاک یا روز هوای پاک. در این روزها حتی اگر شده تظاهر می‌کنیم به طبیعت و محیط زیست علاقه داریم و در حفظش می‌کوشیم.
امروز ۱۲ ژوئن و روز جهانی مبارزه با کار کودکان است. دقت کنید روز مبارزه با کارِ کودک نه کودکِ کار!
بسیاری از ما با دیدن کودکان کار، رو ترش می‌کنیم و راهمان را کج کرده، می‌گذریم. خیلی‌ها ممکن است در دلشان تاسف بخورند و شاید هم خدا را شکر کنند که در اطرافشان کودکِ مبتلا به کار ندارند! اما خوب می‌شد حتی به بهانه ی یک روز که در تقویم برای این بچه‌ها نام گذاری شده، هر کس به قدر سهمی از مهری که باید در حق انسان بورزد، به این بچه‌ها توجه کند. به کارشان. به علاقمندی‌هایشان. به رنجی که می‌کشند و به آرزوهایشان. حتماً می‌دانید بسیاری از این کودکان حسرت درس خواندن و مدرسه رفتن را دارند. از این بچه‌های زحمتکش، مهر و محبت پدر و مادر نیز دریغ شده. بارها دیده ام وقتی دست فرزندانم را گرفته ام و با هم در حاشیه ی پارک سرخوشانه می‌خندیم، یکی از این بچه‌ها از کنارمان عبور کرده و در جا طعم شیرینی همبازی شدن با بچه‌هایم را به زهر تلخی تبدیل کرده و رد پای نگاهش تا ساعتها بعد که به خانه برسم توی ذهنم مانده است.
بسیاری از انجمن‌ها و کمپین‌های حمایتی از معضلات اجتماعی را می‌شناسم که در فعالیتهای خیر خواهانه اشان زمانی را برای کودکان کار اختصاص داده اند. از برگزاری کلاسهای آموزشی تا راه اندازی خیریه‌هایی به نفع این بچه‌ها.
چه خوب است اگر کلاسهای تدریس زبان انگلیسی برگزار می‌کنیم، با هماهنگی این انجمن‌ها، تعدادی از صندلی‌های کلاس را به این بچه‌ها اختصاص دهیم. اگر در اطرافمان کودکی را می‌شناسیم که مجبور است بدون حمایت این موسسات، کار کند و برای خانواده اش نان ببرد! از مهر و محبت دریغ نکنیم و بدانیم همان وقت که فرزند ما در کلاسهای استعدادیابی شرکت می‌کند، گنجینه‌هایی از استعداد در کوچه‌های شهرمان مشغول به کار هستند و جای آنها در کنار فرزند ما در کلاسهای پرورش هنر و خلاقیت خالی است.
بیایید حداقل سالی یک روز را به بچه‌های آسیب دیده ی کار بیاندیشیم سهم آنها را از آزادی‌های رایج کودکان در ایران، به آنها هدیه کنیم. فقط دلسوزی نکنیم بلکه هر کس به سهم خود قدمی بردارد اگر دانشجو هستی می‌توانی تدریس خصوصی انجام دهی مانند تدریس خصوصی فیزیک، تدریس خصوصی شیمی، تدریس خصوصی زبان انگلیسی یا تدریس خصوصی زبان آلمانی فرقی ندارد به این انجمن‌ها بریم و اعلام آمادگی برای کمک کنیم.
